Een warme zon aan de hemel, ik fiets mijn vaste route af, en opeens kom ik een groepje jongeren tegen op een groot grasveld. Kinderen van ongeveer 6 jaar tot zo’n 12 jaar. Er klinkt gelach en je ziet dat ze plezier hebben samen in hun balspel. Enkele meters verder spot ik een viertal begeleiders, ouders? Ik fiets rustig verder, vertraag wat om dit toneel waar te nemen.
Wat verderop zonderen twee jonge meisjes zich af, net tieners gok ik. En dan spring het ene meisje op vanuit haar zitpositie en roept ze de begeleiders toe:
“Papa! Wil je alsjeblief NIET roken!”
Het is luid, en iedereen in de buurt zal het wel gehoord hebben. Het schrikt je wakker. Een jonge meisjesstem die haar vader smeekt niet te roken, vol afschuw van dat vieze goedje. Ik hoor haar vader iets mompelen, maar begrijp het niet.
“IEUWWW!” hoor ik ze nog roepen terwijl ik uit hoor afstand verder mijn route af fiets. Ik wou dat ik de verdere conversatie verder volgen kon, wat zou er te lezen zijn op hun gezicht? Dat zou een mooie mimiek geven!
Het zou zo een reclame spotje kunnen zijn uit een antiroken campagne….
Als dat je niet kraakt, dat je dochter zo tegen je roept, dan weet ik het ook niet meer.
Een niet rokende moeder.
Coco
Kijk eens naar dit filmpje op YouTube! Roken is natuurlijk ieder zijn eigen keuze, maar als je denkt aan kinderen… Dan vind ik toch dat je eens anders moet gaan nadenken.
anoniemjezelf.wordpress.com 